Rudolf Baumberger

Rudolf Baumberger

Rudolf Baumberger (ur. 1885 w Dornbachu, zm. 1951 w Cieplicach-Zdroju) - wieloletni nauczyciel i kierownik Szkoły Powszechnej (1924-1946) w Jeżowem, animator wielu pozaszkolnych przedsięwzięć o charakterze oświatowym.

Urodził się 17 kwietnia 1885 r. w miejscowości Dornbach, jego przodkowie byli Austriakami, jednakże od końca XVIII wieku jako osadnicy Baumbergerowie mieszkali w Polsce.

Przez kilkadziesiąt lat – jako nauczyciel, a potem kierownik szkoły – był związany z oświatą w Jeżowem. W latach 1907-1909 brał aktywny udział w budowie funkcjonującego do dziś budynku szkoły. W styczniu 1912 r. ożenił się w Krakowie z Henryką Mitana i odtąd razem pracowali w Jeżowem. Przez kilka miesięcy w okresie I wojny światowej przebywał w więzieniu w Szeged na Węgrzech, skazany za odmowę służby w armii austriackiej. Po wojnie przez 5 lat był kierownikiem Szkoły Powszechnej w Kopkach, zaś od 1924 roku – po śmierci dotychczasowego kierownika szkoły Wilhelma Drozdowskiego – został kierownikiem Szkoły Powszechnej w Jeżowem. Miał wówczas oprócz egzaminu dojrzałości patent kwalifikacyjny dla szkół ludowych oraz wydziałowych i ukończony Wyższy Kurs Nauczycielski (grupa geograficzno-przyrodnicza). Wniósł wielki wkład w rozwój jeżowskiej oświaty i prowadził szereg akcji pozaszkolnych w środowisku jeżowskim. Kuratorium Okręgu Szkolnego we Lwowie uznało Szkołę Powszechną w Jeżowem za wzorcową w szerzeniu i pogłębianiu oświaty pozaszkolnej, wysoko także oceniało poziom nauczania w szkole. W okresie II wojny światowej prowadził Rudolf Baumberger wraz z żoną Henryką tajne nauczanie, wiele ryzykując, zabiegał w trudnych warunkach wojennych o ocalenie pomocy szkolnych i możliwość prowadzenia działalności oświatowej. W 1946 roku zrezygnował z pracy w Jeżowem, udając się do Cieplic-Zdroju, gdzie urządziła się jego córka Halina. Syn Baumbergerów, Tadeusz, udał się do Gdańska, gdzie był jednym z pionierów przemysłu stoczniowego. Mimo obietnic władz oświatowych, nie udało się Henrykowi Baumbergerowi znaleźć pracy w nowym miejscu, jego żona przez jakiś czas pracowała w szkole w Jeleniej Górze. W tej sytuacji w roku 1949 przeszedł na emeryturę.

Zmarł w sierpniu 1951 r. w Cieplicach-Zdroju i tam został pochowany.